In 1977 behaalt PEC Zwolle de halve finale van het bekertoernooi. Tegenstander is eredivisionist FC Den Haag. Terwijl de vandalen van de Bunnik-zijde, Zwollenaren en Hagenezen met elkaar knokken, schiet Tjeerd van 't Land PEC naar de finale.
PEC supporters belagen na de winst op FC Den Haag Rinus Isreal,
die niet overloopt van enthousiasme. Ook Yuri Banhoffer heeft er niet echt zin in.
De wedstrijd moet volgens de regels in die dagen op neutraal terrein worden afgewerkt. Plaats van handeling is de oude Utrechtse Galgenwaard. Ruim 7.000 Zwolse supporters reizen af naar de Domstad, waar ze de Hagenezen (5.000 man sterk) in aantal overklassen. Bijkomend voordeel is dat de aanwezige Utrechters op de Bunnik-zijde (de oervaders van het dan opkomende voetbalvandalisme) partij kiezen voor Zwolle. Maar eredivisionist Den Haag, met aanvoerder en anchorman Aad Mansveld, is wel de huizenhoge favoriet.
Al in de dertiende minuut krijgt Den Haag een omstreden penalty van scheidsrechter Berrevoets. Bob Nieuwenhout, die Gerards vervangt (hij is in de ban gedaan vanwege zijn aangekondigde vertrek), stopt in eerste instantie, maar via de rebound gaat de bal er toch in. Dat is het sein voor PEC om alle remmen los te gooien. Den Haag wordt de gehele verdere wedstrijd overtroefd, zowel op het veld als (vocaal) op de tribune. De Zwollenaren krijgen kans op kans, maar missen net zo vaak. Dankzij een goal van Koko Hoekstra komt PEC toch langszij. Zwolse fans trekken de hekken van het oude stadion bijna uit de grond en er wordt ‘feestelijk’ een grote groen-gele Haagse vlag in de fik gestoken. Rond het veld wordt vooral door de Haagse fans stevig geknokt met de politie. De sensatie op het veld is compleet als Tjeerd van ’t Land in de verlenging het winnende doelpunt binnenkopt. Fans bestormen het veld en jonassen de dolblije trainer Alleman. PEC Zwolle staat in de finale!
Na afloop zoekt Mansveld tevergeefs naar een verklaring. Onderschatting kan het niet geweest zijn, legt hij uit. De selectie had uitgebreid de videobeelden van PEC Zwolle bestudeerd. Ook werd de Hagenezen de uitspraak van Alleman voorgehouden dat Den Haag “wel te pakken zou zijn”. De enige verklaring voor de verdiende nederlaag is dat PEC kwalitatief gewoon niet onderdoet voor de groen-gelen.
PEC Zwolle is op dat moment populair in de stad en in de regio. Ook de landelijke pers is vol lof. De ploeg speelt onderhoudend, aanvallend voetbal. Van der Wal doet ook op een slimme manier aan pr. Hij organiseert drukbezochte ‘zakenavonden’ annex netwerkbijeenkomsten in Wientjes en het Postiljon-hotel. Deze gala-avonden worden gepresenteerd door Mies Bouwman en Willem Duys, oude vrienden van de voorzitter. Bekende en minder bekende showbizz-artiesten, zoals Johnny Kraaijkamp en Lenny Kuhr, vertonen hun kunstje, in aanwezigheid van journalisten van De Telegraaf en Voetbal International. KNVB-bobo’s als Jacques Hogewoning, Jan Huijbregts en ex-arbiter Leo van der Kroft zijn ook present. Een andere opvallende gast is de flamboyante scheidsrechter Frans Derks. De belangstelling is, ondanks een pittige entry fee, zo groot dat de vraag het aanbod veruit overtreft.
1 opmerking:
Ik was 9 en ook aanwezig in het stadion. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Zoals omschreven de Bunnik side die de kant van PEC Zwolle koos. Zij waren het ook die over omloop van de oude Galgenwaard de vlag van Den Haag ophaalden. Een lied dat mij nog bijstaat was: Ik wil met jou wel vechten maar mijn ketting wordt gesmeerd op de melodie van de carnavalshit van André van Duin.
Een reactie posten